Wprowadzenie do czasów ostatecznych w Biblii
Biblia mówi o czasach ostatecznych, które odnoszą się do końcowego okresu historii ziemi przed powtórnym przyjściem Jezusa Chrystusa. Temat ten od wieków fascynuje ludzi i skłania do refleksji nad sensem życia oraz przyszłością świata. Chociaż nikt nie zna dokładnego momentu końca świata, to Pismo Święte dostarcza wielu wskazówek i znaków, które mają poprzedzić to przełomowe wydarzenie.
Definicja czasów ostatecznych
Czasy ostateczne, nazywane również dniami ostatecznymi, to w ujęciu biblijnym okres bezpośrednio poprzedzający powtórne przyjście Jezusa na ziemię oraz ostateczne oddzielenie dobra od zła. Będzie to czas wielkich znaków i wydarzeń o charakterze globalnym, które wstrząsną ludzkością.
Choć pojęcie „czasy ostateczne” kojarzy się z katastrofami i lękiem, to dla chrześcijan stanowi zapowiedź ostatecznego triumfu Boga nad złem. Oczekiwanie na powtórne przyjście Zbawiciela jest jednym z fundamentów wiary chrześcijańskiej.
Znaczenie czasów ostatecznych w chrześcijaństwie
W teologii chrześcijańskiej czasy ostateczne wieńczą historię zbawienia. Bóg przez wieki przygotowywał ludzkość na ostateczne rozstrzygnięcie i nadejście swojego Królestwa. Jezus Chrystus, który raz przyszedł na świat, by dokonać dzieła odkupienia, powróci powtórnie w chwale jako Sędzia i Król.
Dla wierzących czas oczekiwania na powtórne przyjście Chrystusa powinien być okresem czuwania, modlitwy i gorliwego wypełniania Bożych przykazań. Świadomość nadchodzącego końca świata mobilizuje do życia w prawdzie i miłości, by w ten sposób przygotować się na spotkanie z Panem.
Proroctwa biblijne dotyczące czasów ostatecznych
Biblia zawiera liczne proroctwa i zapowiedzi dotyczące czasów ostatecznych. Znajdujemy je zarówno w Starym, jak i w Nowym Testamencie. Ich celem jest ukazanie Bożego planu zbawienia oraz ostrzeżenie ludzi, by byli gotowi na powtórne przyjście Chrystusa.
Proroctwa Starego Testamentu
Jednym z najbardziej znanych proroków Starego Testamentu, który mówił o czasach ostatecznych, był Daniel. W swoich wizjach otrzymanych od Boga (Dn 2; 7-12) przedstawił on bieg historii prowadzący do czasów ostatecznych i nadejścia Królestwa Bożego.
Proroctwa Daniela zapowiadają między innymi:
- Powstanie i upadek wielkich imperiów (Babilonii, Persji, Grecji i Rzymu)
- Prześladowania ludu Bożego
- Pojawienie się Antychrysta – postaci, która wystąpi przeciw Bogu
- Ostateczne zwycięstwo Boga i ustanowienie Jego wiecznego panowania
Proroctwa Nowego Testamentu
Nowy Testament dostarcza jeszcze więcej szczegółów dotyczących czasów ostatecznych. Sam Jezus w swoich mowach eschatologicznych (np. Mt 24-25; Mk 13; Łk 21) wskazał na znaki zapowiadające Jego powtórne przyjście i kres obecnego porządku świata. Apostołowie, zwłaszcza św. Paweł (1 Tes; 2 Tes) oraz św. Jan w Apokalipsie, rozwinęli te tematy.
Nowotestamentowe proroctwa mówią między innymi o:
- Fałszywych prorokach i mesjanistycznych pretendetach
- Odstępstwu od wiary i miłości
- Prześladowaniach chrześcijan
- Znakach i kataklizmach w przyrodzie
- Ostatecznej konfrontacji dobra ze złem
- Powtórnym przyjściu Chrystusa w mocy i chwale
Znaki czasów ostatecznych według Biblii
Biblia wymienia wiele znaków i wydarzeń, które mają poprzedzić nadejście czasów ostatecznych. Nie należy ich traktować w oderwaniu od siebie, lecz postrzegać całościowo, w łączności z duchowymi i moralnymi przemianami w świecie. Oto niektóre z biblijnych znaków końca czasów:
Znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach
Jezus zapowiedział, że przed Jego powtórnym przyjściem „słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku; gwiazdy zaczną padać z nieba” (Mt 24,29). Znaki na ciałach niebieskich wskazują na kosmiczny wymiar czasów ostatecznych, które obejmą cały wszechświat.
Fałszywi mesjasze i prorocy
Fałszywi mesjasze i prorocy będą zwodzić ludzi, odciągając ich od prawdziwej wiary (Mt 24,5.11.24). Tacy pseudo-religijni przywódcy, roszczący sobie prawo do boskiej godności i autorytetu, są typowi dla czasów ostatecznych. Ich pojawienie się jest jednym ze znaków nadchodzącej konfrontacji Chrystusa z Antychrystem.
Trudne czasy i cechy ludzi
Pismo Święte zapowiada, że czasy ostateczne będą okresem upadku moralnego i duchowego: „A wiedz o tym, że w dni ostateczne nastaną chwile trudne. Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, wyniośli, pyszni, bluźniący, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, niegodziwi, bez serca, bezlitośni, miotający oszczerstwa, niepohamowani, bez uczuć ludzkich, nieprzychylni, zdrajcy, zuchwali, nadęci, miłujący bardziej rozkosz niż Boga. Będą okazywać pozór pobożności, ale wyrzekną się jej mocy” (2 Tm 3,1-5).
Trudne czasy ostateczne to zatem okres zamętu etycznego, relatywizmu i odrzucenia Bożych przykazań. Ludzie, kierując się egoizmem i pożądliwością, zatracą wrażliwość moralną i duchową.
Powtórne przyjście Jezusa i Królestwo Boże
Powtórne przyjście Jezusa będzie kulminacyjnym momentem czasów ostatecznych. Chrystus przybędzie wtedy w chwale jako Sędzia i Król, by ostatecznie pokonać zło, dokonać zmartwychwstania umarłych i zaprowadzić swoje Królestwo, „nowe niebo i nową ziemię” (por. Ap 21,1).
Znaczenie powtórnego przyjścia Jezusa
Powtórne przyjścia Chrystusa, w odróżnieniu od pierwszego przyjścia w ludzkiej naturze, objawi w pełni Jego bóstwo i panowanie nad światem. Będzie to moment ostatecznego tryumfu dobra nad złem, Prawdy nad kłamstwem, miłości nad nienawiścią.
Powtórne przyjście Jezusa przyniesie kres doczesnej historii i całej stworzonej rzeczywistości w jej obecnym kształcie. Czasy Kościoła i pielgrzymującego Ludu Bożego ustąpią miejsca wieczności, w której spełnią się wszystkie Boże obietnice.
Królestwo Boże po czasach ostatecznych
Królestwo Boże, które Jezus głosił i inaugurował podczas swojej pierwszej obecności na ziemi, osiągnie swoją pełnię po czasach ostatecznych. Nie będzie to jednak polityczna struktura na podobieństwo ziemskich monarchii, lecz rzeczywistość zbawienia, w której Bóg zamieszka pośród odkupionych ludzi.
Biblia przedstawia wizję Królestwa Bożego jako „nowego Jeruzalem”, w którym nie będzie już „śmierci, ani żałoby, ni krzyku, ni trudu”, a „Bóg otrze z ich oczu wszelką łzę” (por. Ap 21,4). W ten sposób wypełni się odwieczny zamysł Stwórcy, by człowiek żył w nieprzerwanej komunii ze swoim Panem.
Jak przygotować się na czasy ostateczne
W świetle biblijnych zapowiedzi dotyczących czasów ostatecznych, chrześcijanie są wezwani do duchowej czujności i gotowości na powtórne przyjście Chrystusa. To zadanie, choć trudne w obliczu pokus i życiowych przeciwności, należy podejmować z wiarą, nadzieją i miłością.
Znaczenie czuwania i gotowości
Sam Jezus wielokrotnie wzywał swoich uczniów: „Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny” (Mt 25,13). Czuwanie oznacza trwanie w łasce uświęcającej, unikanie grzechu i praktykowanie cnót. Nie chodzi przy tym o lękowe wyczekiwanie na katastrofy, lecz o ufność pokładaną w Bogu i wierność Jego przykazaniom.
Postawa gotowości na powrót Chrystusa przejawia się w traktowaniu każdego dnia jako daru i zadania od Boga. Człowiek gotowy na spotkanie z Panem żyje w prawdzie i miłości, wykorzystuje swoje talenty dla Bożej chwały, wrażliwy jest na potrzeby bliźnich.
Rola wiary i modlitwy
Kluczem do owocnego przeżywania czasów ostatecznych jest żywa wiara, karmiona słowem Bożym i sakramentami. Tylko mocne trwanie przy Chrystusie pozwoli przejść przez czas próby i zachować wierność pośród zamętu.
Nieocenioną pomocą duchową jest także wytrwała modlitwa. Łączność z Bogiem uzdalnia do mężnego dawania świadectwa oraz napełnia pokojem serca. Modlitwa, zwłaszcza różaniec i adoracja Najświętszego Sakramentu, jest potężnym środkiem w walce duchowej ze złem.
Czasy ostateczne to wielkie wyzwanie, ale także szansa na pogłębienie wiary, nadziei i miłości. Kto będzie trwał przy Chrystusie na wzór Maryi, ten nie zawiedzie się w chwili Jego powrotu i osiągnie pełnię życia w Bożym Królestwie.
